Ҳамватанони азиз! Ҷашни барои ҳар як фарзанди Тоҷикистон муқаддасу мубораки 33-солагии истиқлоли давлатӣ фаро расид. Ба ифтихори ин ҷашни бузурги миллӣ, ки дастоварди воқеан таърихӣ ва сарнавиштсоз мебошад, тамоми мардуми сарбаланди кишвар ва ҳамватанони бурунмарзиамонро самимона табрик мегӯям. Аз ҷониби хурду бузурги мамлакат бо шукӯҳу шаҳомат ва бо хушҳоливу хурсандӣ таҷлил гардидани ҷашни истиқлол нишонаи возеҳу равшани он аст, ки мардуми шарифи Тоҷикистон ба қадри озодиву соҳибихтиёрӣ, сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллӣ мерасанд ва ба таърихи пурифтихор, тамаддуни бостонӣ, забон, фарҳанг, расму ойинҳо ва суннату анъанаҳои миллии худ ҳамчун арзишҳои бебаҳову ҷовидонӣ эҳтирому арҷ мегузоранд.

Дар таърихи навини Ҷумҳурии Тоҷикистон 9-уми сентябри соли 1991 расман рӯзи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардида, ин сана барои миллати тоҷик ҷашни муқаддас мебошад. Дар ибтидои Истиқлолияти давлатӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон миллату давлати моро дар арсаи ҷаҳон муаррифӣ кард. Воқеан ҳам Пешвои муаззами миллати тоҷик бо далерию ҷавонмардӣ ва бо сиёсати хирадмандонаю дурбинона тавонист миллати парешонро бо ҳам оварад ва давлати миллии тоҷиконро таъсис диҳад. Дар зарфи солҳои истиқлоли давлати мо тавассути сиёсати оқилона ба яке аз давлатҳои пешрафта табдил ёфт. Дигаргуниҳои куллӣ дар ҳама самтҳои фаъолият ба назар мерасад.

Абдулқодири Раҳим аз ҷумлаи адибони серталош ва хушзавқи адабиёти муосири тоҷик рӯзноманигор, шоир ва нависандае мебошад, ки бо таълифоти ҷолиби хеш кайҳо боз диққати аҳли илму адаб, хосса мунаққидону муҳаққиқонро ба худ ҷалб кардааст. Романи тозаэҷоди ӯ зери унвони «Падар», ки соли 2024 нашр гардидааст, аз лиҳози мавзуъ ва мундариҷа боиси таваҷҷуҳ мебошад. Ба андешаи Нависандаи халқии Тоҷикистон устод Абдулҳамид Самад «Падар» то ҷое таҳқиқи мантиқии бадеӣ-эстетикии мавзуъҳои маърифатии силсилаи асарҳои «Дарди сар» ва «Рангҳо»-ву «Марг» ба назар мерасад». Воқеан ҳам, бо мутолааи асарҳои нависанда Абдулқодири Раҳим эҳсос мешавад, ки як асар идомаи мантиқии асарҳои қаблан эҷодкардаи вай мебошад, чун тарзи ифодаи фикр ва ҷаҳони андешаи муаллиф басо рангин ва асроромез аст. Таровидаҳои чакомаи ин адиби хушзавқ барои на ҳар хонанда фаҳмост.

Сулҳу оромӣ ва суботи сиёсии ҷомеа яке аз сарчашмаҳои асосии хушбахтии ҳар халқу миллат маҳсуб меёбад. Шукр аз он дорем, ки имрӯз дар кишвари азизи мо суботи сартосарӣ побарҷост ва ин неъмати бебаҳо маҳз самараи Истиқлолияти давлатӣ маҳсуб меёбад. Мо бояд аз ин фазои мусоид ва ваҳдати комил шукргузор бошем, Зеро ваҳдат ин ягонагӣ ва суботи ҷомеа, нигоҳдорандаи истиқлол мебошад. Агар дар ҷамъият меҳру муҳаббат ва якдигарфаҳмӣ вуҷуд дошта бошад, пас он ҷо ваҳдат аст. Ин аст, ки асоси ваҳдати кишварро меҳр, сулҳу дӯстӣ ва хушбахтӣ ташкил медиҳад.

Анҷоми асри XX оғози эҳёи миллати сарбаланди мо гардид. Занҷири асорат аз души миллат бардошта шуд ва миллат вориди марҳилаи нави таърихие гашт, ки онро авлодону аҷдодони гузаштаамон орзу мекарданд. Баъди пароканда гардидани империяи абарқудрати Шуравӣ Тоҷикистон – ватани тамоми тоҷикони дунё – дар арсаи байналмилалӣ ҳамчун давлати мустақил ва соҳибихтиёр эътироф гардид. Акнун мо на ба воситаи дигарон, балки бо намояндаи хоси худ дар олам соҳиби ҳуқуқҳои хеш гардидем. Мо соҳиби марзу буми худ, соҳиби парчам, нишон, суруди миллӣ ва дигар арзишҳои олӣ шудем.

Имрӯз (06.09.2024) дар факултети филологияи тоҷик ва журналистикаи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ ҳамоиши илмӣ-назариявӣ дар мавзуи “Истиқлолият-асоси пойдории давлат” бахшида ба 33-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон бо иштироки ҳайати устодону донишҷӯёни факултет баргузор гардид.

Истиқлолият воқеан, як калимаи муқаддас ва бузург мебошад, ки миллатҳо солҳову асрҳо баҳри ба даст овардани он дар он чизе доранд, харҷ мекунанд, вале боз ноком мегарданд ва орзуҳои худро ба олами хомушӣ мебаранд. Истиқлолият калимаест, ки ба ҳеҷ иборае онро наметавон баён намуд, онро танҳо эҳсос метавон кард. Истиқлолият калимаест, ки миллатро ба ҷаҳониён муаррифӣ менамояд. Истиқлолият мафҳумест, ки шаъну шараф ва ҳуқуқу озодиҳои миллатро таъмин менамояд. Истиқлолият калимаест, ки шахси баҳри ноил гаштан ба ӯ ҷонсупурдаро дар саҳифаҳои заррини таърих қаҳрамон ва шуҷоу далер сабт менамояд.

Пас аз соҳибистиқлол гардидани кишвари маҳбубамон- Тоҷикистони азиз, равобити илмию фарҳангӣ ва иқтисодию сиёсӣ бо ҷомеаи ҷаҳон ва ҳамкориҳои байналмилалӣ бо мамлакатҳои гуногуни олам маҷрои нав пайдо карда, андешаи миллии мардум дар заминаи асолати таърихӣ, арзишҳои маънавӣ, мероси фарҳангӣ рушди фарогир ва беқиёс ёфт. Дар партави сиёсати хирадмандонаю фарҳангпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон-Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва ташаббусҳои ҷаҳонии ин шахсияти таърихӣ халқи тоҷик дар ҷаҳон дубора ҳамчун миллати баору номус, илмдӯсту фарҳангпарвар ва тамаддунофар шинохта ва эътироф гардид.

Санаи 5-уми сентябри 2024 равон дар факултети филологияи тоҷик ва журналистикаи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ бо ташаббуси кафедраи журналистика мизи мудаввар дар мавзуи “Истиқлолият ва рушди давлатдории миллӣ” бахшида ба 33-солагии истиқлоли давлатӣ баргузор гардид.