Воқеан вожаи ваҳдат барои ҳар як халқу миллат мафҳуми пурарзиш мебошад, чунки дар тамоми давраҳои таърих мардуми олам танҳо бо тавассути ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ бақои миллати хешро таъмин намудаанд. Ваҳдат неъмати гаронбаҳо буда, таҳкими давлат ва наҷоти миллат дар ҳар давру замон мебошад. Ваҳдат - ҳамдилӣ, ҳамбастагӣ, ҳамсадоӣ, меҳру муҳаббату самимияти инсонҳои ҳар як сарзамин маҳсуб меёбад. Дар замони соҳибистиқлолии кишвар вожаи ваҳдат муҳиммияти хосаро касб намудааст. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ин хусус чунин баён намудаанд: «Ваҳдати миллӣ хамчун падидаи нодири даврони соҳибистиқлолии кишвар барои сарҷамъ намудани миллати дар ҳоли парокандашавӣ қарордоштаи тоҷик ва аз вартаи нестӣ раҳои бахшидани давлати навини тоҷикон нақши басо бузургро иҷро кард».

Ҳамасола дар доираи Лоиҳаи "Нашрияи байналмилалии Китоб" озмуни "Беҳтарин олимон ва муҳаққиқони ҷавони ИДМ” бо ташаббуси Ассотсиатсияи шахсони ҳуқуқии Ҳаракати умумимиллии “Бобек”-и Ҷумҳурии Қазоқистон миёни муассисаҳои илмию таълимии кишварҳои Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил ҷиҳати дарёфти корҳои илмӣ - таҳқиқотии беҳтарин ва дар амалия татбиқ намудани онҳо доир карда мешавад ва дар он шумораи зиёди намояндагони кишварҳои ИДМ иштирок менамоянд. Хурсандиовар аст, ки Мирсаидов Муҳаммаднаим, дотсенти кафедраи назарияи иқтисодии факултети молиявию иқтисодии Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ дар озмуни байналмилалии "Беҳтарин муҳаққиқи ИДМ - 2024" ғолибиятро ба даст оварда, бо медалу Дипломи дараҷаи 1-ум  қадрдонӣ карда шуд.

Ҳамватанони азиз! Рӯзи ваҳдати миллӣ барои ҳар яки мо – сокинони Тоҷикистон санаи муборак ва таърихӣ ба ҳисоб меравад. Таҷлили ин ҷашни сарнавиштсоз нишонаи возеҳи арҷгузории мардуми шарифи Тоҷикистон ба арзишҳои муқаддаси сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ, иттиҳоду сарҷамъӣ ва амнияту осоиш мебошад. Тамоми шаҳрвандони кишвар ва ҳамватанони бурунмарзиамонро ба ифтихори бистуҳафтумин солгарди ин санаи таърихсоз самимона табрик мегӯям ва ба хонадони ҳар як сокини Тоҷикистон амнияту оромӣ ва тандурустиву хушбахтӣ орзу менамоям. Дар саҳифаҳои таърихи даврони соҳибистиқлолии Ватани азизамон рӯзи 27-уми июни соли 1997 бо ҳарфҳои заррин сабт гардидааст.

Тавре аз таърих маълум аст, солҳои ҳафтодуми асри сипаригашта, давраи авҷи рушд, тараққӣ ва парастиши илм буданд. Муаллим пурифтихортарин касб ба шумор мерафт. Ӯ боқадртарин шахсияти ҷомеа, аз ҳама бологузар ва дар ҳифзи арзишҳои ҷомеаву сохти давлатдорӣ саҳмгузор буд. Кӯшиш мекард, ки аз одам инсон ва аз инсон шахсият созад. Асоси таълимоти муаллим ва мактабро илм ташкил мекард. Сухани муаллим вазн дошт. Зеро он саршор аз таҳлили таҷрибаи инсонӣ, назарияе, ки дар амал бо мисолу далелҳо тасдиқ шудааст, иборат буд. Роҳ ёфтани назарияи носанҷида, барои зиндагии одӣ ва заминӣ нодаркор ва ба пешрафти маънавиёт ва рушди ҷомеа носозгор, ба макта ғайриимкон ба шумор мерафт.

Таърих гувоҳ аст, ки пас аз ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ҳаёти мардуми тоҷик ба марҳилаи нав қадам гузошт. Орзуи халқи тоҷик пас аз пош хурдани ИҶШС ташкил намудани давлати мустақил ва соҳибистиқлол буд. Вале ин ҳама хурсандиву фараҳ дер давом накард ва боз ҳам бо мусоидати душманон миллати тоҷик дар давлати навбунёди худ ба ҷанги шаҳрвандӣ гирифтор шуд. Таъсири қувваҳои бадхоҳи дохиливу хориҷӣ боиси сар задани ҷангӣ бародаркӯш ва марги ҳазорҳо тан мардуми ватандӯст, инчунин ҳисороти бузурги иқтисодӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва маънавӣ гашта, мамлакатро ба қонуншиканию бесарусомониҳо оварда расонид.

Аз ба имзо расонидани Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Тоҷикистон 27 сол сипарӣ мешавад. Сулҳ неъмати бебаҳои тақдирсоз, дастоварди бемисли миллати бонангу номуси тоҷик, ҳидоятгари масири ояндаи халқ аст ва ҷашнгирии Рӯзи Ваҳдати миллӣ- ин пирӯзии фитрати неку, ақли солим ва адолати таърихӣ мебошад. Зеро Ваҳдати миллӣ яке аз сутунҳои устувори якпорчагии давлати навини тоҷикон ва муҳимтарини амали пешрафти ҷомеа ба ҳисоб меравад. Аз ин лиҳоз 27 июни соли 1997 дар солномаи халқи тоҷик ва миллати тоҷик ҳамчун санаи тақдирсоз пурарзишу сабақомӯз бо ҳарфҳои зарин сабт гардидааст.

Доир ба рафти корҳои ободонию поксозӣ дар Истироҳатгоҳи истеҳсолӣ-таҷрибавии Истиқлоли Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ дар ноҳияи Муъминобод

Вожаи ваҳдат мазмуни васеъ дошта, бо истиқлолият ва озодӣ ҳамбастагӣ дорад. Вақте ки ваҳдат мегӯем, пеши назарамон якдилӣ, ҳамдигарфаҳмӣ, ягонагӣ ва иттиҳод падид меоянд. Вале ин иттиҳоду ҳамбастагӣ ба осонӣ насиби халқи тамаддунофару сулҳпарвари тоҷик нагаштааст. Баъди пароканда гардидани ҳокимияти Шӯравӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун давлати навбунёд ба бисёр нокомиҳо гирифтор шуд, зеро ҳодисаҳои нангин, ба мисли тафриқаандозӣ, маҳалгароӣ ва майдоншиниҳо оқибат ба ҷанги шаҳрвандӣ оварда расониданд. Низоъҳои мусаллаҳона зиндагии осоиштаи мардумро халалдор намуда, ҳазорон нафар кӯдакону наврасонро ятим гардонид. Дар он рӯзҳои наҳс дар радифи дигар ранҷу балоҳо мардум маҷбур буданд, ки манзилҳои худро тарк намуда, ба кишварҳои дигар гуреза шаванд.

Баъди пош хурдани Иттиҳоди Шуравӣ, собиқ давлатҳои аъзои он истиқлолияти давлатии худро ба даст дароварданд. Ҷумҳурии Тоҷикистон низ дар ин росто 9 сентябри соли 1991 Истиқлолияти давлатии худро ба даст овард. Дар бархе аз ин давлатҳо истиқлолият бе ҳеҷ гуна хунрезӣ ба даст омад. Мутасифона, Тоҷикистон дар оғози дарёфти истиқлолияти давлатӣ ва ворид гардидан ба ҷомеаи ҷаҳонӣ дучори ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ гардид. Дар кишвари азизамон дар ин рӯзҳои ҳасос гурӯҳҳои алоҳидаи моҷароҷӯй таҳти таъсири андешаҳои тундгароёнаи доираву нерӯҳои бадхоҳи дохиливу хориҷӣ қарор гирифта, ҷумҳуриамонро ба гирдоби низоъҳои дохилӣ ва баъдан ба муборизаҳои  мусаллаҳона кашиданд. Дар Тоҷикистон оташи ҷанги шаҳрвандӣ боло гирифт, ки осори харобиовари он то ба имрӯз боқӣ мондааст.