ИСТИҚЛОЛ-ПОЯИ САОДАТИ МИЛЛАТ

Бувад фархунда истиқлолат, эй дӯст,
Шавад пояндатар иқболат, эй дӯст.
Расидӣ бар муродат, миллати ман,
Муборак, ин мубораксолат, эй дӯст!
(Озармеҳр)

Истиқлолият хушбахтии тамоми миллати тоҷик аст. Мо бо ифтихор ёд мекунем, ки баъд аз солҳои пуртаҳлука ва парешонӣ, халқи шарафманди мо тавонист бо эҳёи давлати миллӣ соҳиби истиқлолияти воқеӣ гардад ва ба бахти нодир ва воқеаи таърихии фараҳбахш ноил шавад.

Сию чаҳор сол қабл, рӯзи 9 сентябри соли 1991, Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон расман эълон гардид. Аз он рӯз инҷониб, 9-уми сентябр ҳамчун Рӯзи Истиқлолият дар саросари кишвар бо шукуҳу шаҳомат таҷлил мегардад. Ин санаи муқаддас барои миллати тоҷик рамзи сарбаландӣ ва оғози зиндагии навин мебошад.

Имрӯз тамоми сокинони Тоҷикистони соҳибистиқлол бо ифтихор зикр мекунанд, ки 34 сол қабл хишти нахустини пойдевори давлатдории миллӣ гузошта шуд ва мо соҳиби рамзҳои давлатӣ-Парчам, Нишон ва Суруди миллӣ гардидем.

Бо сипарӣ шудани беш аз се даҳсола аз бадастории Истиқлолият, Тоҷикистони маҳбуби мо дар тамоми соҳаҳо ба дастовардҳои бузург ноил гашт. Парчами давлатии мо бо рангҳои рамзии сурх, сафед ва сабз симои миллиро таҷассум менамояд ва ҷаҳониёнро бо анъанаҳои миллӣ ва корнамоии аҷдодонамон ошно месозад.

Истиқлолият ба мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи рушду тараққии миллатро муайян карда, ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявиро бунёд намоем. Ин неъмати бебаҳо рамзи олии ватандорӣ, худшиносии миллӣ ва пояи зиндагии озодонаи ҳар фарди кишвар мебошад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон борҳо таъкид намудаанд: «Яке аз муҳимтарин дастовардҳои мо дар даврони истиқлолият - давлатсозӣ ва давлатдории муосири миллӣ мебошад, ки шакли ҳуқуқбунёд, иҷтимоӣ ва дунявиро дорад».

Маҳз бо шарофати истиқлолият ва талошҳои пайвастаи Пешвои миллат Тоҷикистон тавонист худро ба ҷаҳониён муаррифӣ намуда, дар ҳамаи самтҳо, аз илм то фарҳанг, аз иқтисод то сиёсат, ба сатҳи нав барояд.

Имрӯз илму маориф ҳамчун рукни асосии рушди миллат дар меҳвари сиёсати давлат қарор дорад. Танҳо дар се соли охир 1500 иншооти соҳаи маориф, аз кӯдакистонҳо то мактабҳои миёна, сохта шуда, ба истифода дода шудааст. Дар муқоиса бо соли 1991, ки дар кишвар 3229 муассисаи таълимӣ фаъолият дошт, имрӯз ин шумора ба 4037 расида, зиёда аз 2,3 миллион хонанда фаро гирифта шудаанд.

Пешвои миллат таъкид менамоянд: «Ман аз рӯзҳои аввали роҳбарии худ ба масъалаи илму маориф эътибори доимӣ медиҳам, зеро маориф асоси бунёди ҷомеаи навин ва пешрафти давлату миллат мебошад». Ва ҳамчунин изҳор доштаанд: «Ман ба ояндаи дурахшони Тоҷикистон эътимоди комил дорам... мо бо чунин мардуми ватандӯсту заҳматкаш тамоми нияту нақшаҳои некамонро амалӣ мегардонем».

Дар ҷаҳони муосир, ки пешрафти илму техника ва раванди ҷаҳонишавӣ босуръат ҷараён дорад, таҳкими Истиқлолият ва пойдории давлат аҳамияти ҳаётан муҳим касб кардааст. Зеро танҳо дар заминаи истиқлолияти сиёсӣ ва шуури баланди миллӣ метавонем ба ҷомеаи пешрафта ворид гардида, арзишҳои фарҳангӣ ва манфиатҳои миллӣ-давлатии худро ҳифз намоем.

Мо омӯзгорон вазифадорем, ки ҷавобгӯй ба ниёзҳои ҷаҳони муосир, бо истифода аз методҳои замонавии таълим, насли наврасро бо ҷаҳонбинии илмӣ, ахлоқи баланд ва эҳсоси ватандорӣ тарбия намоем.

Бо нияти нек ва орзӯи фардои боз ҳам дурахшон, дар остонаи 34-солагии Истиқлолияти давлатӣ, изҳори умед мекунем, ки ҳар фарди бонангу номуси миллат масъулияти ватандорӣ ва рисолати шаҳрвандиро дарк намуда, барои ҳифзи дастовардҳои истиқлолият ва рушду тараққии Ватани азиз талош меварзад.

Бигузор дар фазои сулҳу оромӣ ва истиқлоли комил Тоҷикистони маҳбуб ободтару пешрафтатар гардад ва ҳар як фарзанди он аз неъмати озодӣ, бахту саодат ва зиндагии шоиста баҳравар бошад!

Даминзода  Хатичамо Азим- муаллими калони кафедраи   фанҳои   гуманитарӣ   ва  методикаи  таълими  онҳои Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ